Knokke-Heist is traditioneel tijdens de eerste week van november in de ban van Canada. De Canadaweek wordt afgesloten met twee dagen lang wandelen en herdenkingsplechtigheden. Hoofdbrok van het programma is de 33 kilometer lange wandeltocht van Hoofdplaat in Nederland naar Knokke. Hoe is de band tussen Knokke en Canada ontstaan? ,,Deze band dateert uit de Tweede Wereldoorlog'', vertelt Schepen Danny Lannoy van de heemkring Cnoc is ier . ,,De geallieerde legers waren in juni 1944 geland op de stranden van Normandië en ze trokken door Frankrijk om op 4 september de Belgische grens te bereiken. De Canadezen kregen de taak de kanaalhavens te zuiveren en zo verder West-Vlaanderen aan te pakken. Op 12 september bereikten ze Brugge maar bij de kanalen daar liep het mis. Na Moerbrugge werd de wijk 't Molentje in Moerkerke fataal voor de Regina Rifles. Hoe verliep de bevrijdingsoperatie verder? ,,Het kleine bruggenhoofd werd verdedigd door een hardnekkige vijand. In Strobrugge werd een tweede poging ondernomen om de kanalen te dwarsen maar ook dat lukte niet. Toen besloot de legerleiding om een amfibieaanval uit te voeren vanuit Terneuzen over de Braakman naar de omgeving van Hoofdplaat en Biervliet in Nederland. Al spoedig werd dit de hoofdaanval om West-Zeeuws-Vlaanderen te zuiveren van de bezetter. Deze operatie kreeg de naam Switch Back .'' ,,De Heistse bevolking werd ondertussen verplicht geëvacueerd door de Duiters en ze verbleven in Knokke. Door verkeerde informatie werd Sluis gebombardeerd door de geallieerden en was het dodental bij de bevolking daar heel hoog.'' ,,De negende Canadese Infanteriebrigade baande zich inmiddels een weg naar Knokke langs dijken en polders. Ze werden daarin bijgestaan door enkele tankregimenten. Bij het leggen van een baileybrug in Retranchement konden de troepen doorstoten naar het laatste niet-bevrijdde stukje België. Het was pas op 1 november dat de Knokse bevolking de Canadese bevrijder hartelijk kon verwelkomen. Wel vielen die dag nog burgerslachtoffers en ook soldaten door beschietingen vanuit Duinbergen en Zeebrugge.''
,,Deze gebeurtenis wordt al vele tientallen jaren herdacht. Op het programma staat onder meer een 33 kilometer lange wandeltocht vanuit Hoofdplaat in Nederland tot in Knokke-Heist op Belgische bodem. Deze tocht staat bekend als de Canadese Bevrijdingsmars en vindt dit jaar plaats op zondag 2 november. Dan wordt er weer gewandeld in de voetsporen van de Canadese bevrijders.''
2 opmerkingen:
Mijn naam is Florence,
Ik ben hopeloos en dit is mijn laatste strohalm,
Mijn moeder was Augusta Ryckoort, ze was van Eeklo en werkte in Gent tijdens de tweede wereldoorlog.
Het is daar dat ze mijn biologische vader leerde kennen. Hij was een Canadees en gekazerneerd in Gent, zij naam was Herbert.
Zij hadden op korte tijd een mooie relatie opgebouwd, maar het mocht niet lang duren, hij werd opgeroepen om naar het front te gaan.
Daar stopt het verhaal van mijn vader, maar niet van mijn moeder, daar ze in verwachting was van mij.
Ze heeft nooit nog iets van hem gehoord en heeft er ook nooit iets tegen mij willen over vertellen, wat ik haar eigenlijk wel wat kwalijk heb genomen.
Later heeft ze Julien leren kennen en is er ook mee getrouwd.
Julien heeft mij opgevoed als was ik zijn bloedeigen kind, hij zorgde voor mij en mijn andere broers en zus, we hadden het niet breed, maar waren gelukkig.
Maar zoals men zegt " het bloed kruipt waar het niet gaan kan " was ook bij mij het geval, ik ben nu 71 jaar en tot op vandaag heb ik niet stil gestaan om mijn biologische vader te vinden maar zonder resultaat.
Het is daarom mijn grootste wens voor ik heen moet gaan, toch nog iets van hem te horen, leeft hij nog? heb ik halfbroers of zussen?
Het enige wat ik van hem heb is een foto en zijn naam.
De foto stuur ik hier ook bij.
Wie iets, hoe miniem ook laat het mij aub weten
Met hoopvolle groeten,
Florence.
My name is Florence,
I am desperate and this is my last hope.
My mother was named Augusta Ryckoort. She lived in Eeklo and worked in Gent during the 2nd World War in Belgium. It was there that she met my biological father.
He was Canadien and stationed in Gent - his name was Herbert. They had a short but beautiful relationship, but it wasn’t meant to be, because he was called to the front.
There ends my father’s story – nothing is known of him since then, but the story didn’t end there for my mother – she was pregnant and was expecting me.
She never heard of Herbert again and – to my regrets - she never wanted to talk mutch about him. It is unknown if he was killed in the war or if he is still alive.
A while later, my mother met another man, Julien, and married him. He raised me as his own child and took care of my other brother and sister. We didn’t have a lot, but we were happy.
Today I am 71 years old and I have been trying to find my biological father for all my life, without results.
It is my greatest wish to find out more about Herbert, my biological father: is he still alive or how and when did he die? Do I have any other (half) brothers or sisters?
The only information I have about him, is his name (Herbert) and a picture.
I send you the picture in attachment.
If you have any information of any leads whatsoever, please contact me.
Sincerely & hopefully yours,
Mijn naam is Florence,
Ik ben hopeloos en dit is mijn laatste strohalm,
Mijn moeder was Augusta Ryckoort, ze was van Eeklo en werkte in Gent tijdens de tweede wereldoorlog.
Het is daar dat ze mijn biologische vader leerde kennen. Hij was een Canadees en gekazerneerd in Gent, zij naam was Herbert.
Zij hadden op korte tijd een mooie relatie opgebouwd, maar het mocht niet lang duren, hij werd opgeroepen om naar het front te gaan.
Daar stopt het verhaal van mijn vader, maar niet van mijn moeder, daar ze in verwachting was van mij.
Ze heeft nooit nog iets van hem gehoord en heeft er ook nooit iets tegen mij willen over vertellen, wat ik haar eigenlijk wel wat kwalijk heb genomen.
Later heeft ze Julien leren kennen en is er ook mee getrouwd.
Julien heeft mij opgevoed als was ik zijn bloedeigen kind, hij zorgde voor mij en mijn andere broers en zus, we hadden het niet breed, maar waren gelukkig.
Maar zoals men zegt " het bloed kruipt waar het niet gaan kan " was ook bij mij het geval, ik ben nu 71 jaar en tot op vandaag heb ik niet stil gestaan om mijn biologische vader te vinden maar zonder resultaat.
Het is daarom mijn grootste wens voor ik heen moet gaan, toch nog iets van hem te horen, leeft hij nog? heb ik halfbroers of zussen?
Het enige wat ik van hem heb is een foto en zijn naam.
De foto stuur ik hier ook bij.
Wie iets, hoe miniem ook laat het mij aub weten
Met hoopvolle groeten,
Florence.
My name is Florence,
I am desperate and this is my last hope.
My mother was named Augusta Ryckoort. She lived in Eeklo and worked in Gent during the 2nd World War in Belgium. It was there that she met my biological father.
He was Canadien and stationed in Gent - his name was Herbert. They had a short but beautiful relationship, but it wasn’t meant to be, because he was called to the front.
There ends my father’s story – nothing is known of him since then, but the story didn’t end there for my mother – she was pregnant and was expecting me.
She never heard of Herbert again and – to my regrets - she never wanted to talk mutch about him. It is unknown if he was killed in the war or if he is still alive.
A while later, my mother met another man, Julien, and married him. He raised me as his own child and took care of my other brother and sister. We didn’t have a lot, but we were happy.
Today I am 71 years old and I have been trying to find my biological father for all my life, without results.
It is my greatest wish to find out more about Herbert, my biological father: is he still alive or how and when did he die? Do I have any other (half) brothers or sisters?
The only information I have about him, is his name (Herbert) and a picture.
I send you the picture in attachment.
If you have any information of any leads whatsoever, please contact me.
Sincerely & hopefully yours,
Een reactie posten